moje zycie to koszmar...

mam wszystko, ale czuje, ze czegos mi brakuje, ze cos mnie omija, przeplywa przez palce...

mam wszystko, ale wiem, ze gdzies obok mnie plynie zycie, o ktorym nie mam pojecia, o ktorym nawet mi sie nie snilo...

mam wszystko, ale nie powiem umierajac, ze niczego mi nie zal, bo bedzie to najwiekszym klamstwem...

gdybym wierzyla w zycie po smierci, juz dawno popelnilabym samobojstwo...

kazdego wieczoru marze tylko o jednym...

zeby zobaczyc tysiace ludzi placzacych nad moim wlasnym grobem...

ale to paradoks...